Gözlerimin, gözlerine çakılıp kalması gibiydi yaşamım, hareketsiz,öyle bir ağaç gibi
Bedenime dokunan parmakların,
Mıh gibi saplanmış ufkum da
Şiirler yazıyorum yüzüne, dudaklarında kayıp oluyor kelimeler
Yatağımda bedeninden bir iz olmalı
Çarmıha gerilmiş bedenim, karanlık odalarda şimdi
Nasıl anlatır seni bu şair
Ne bilsin seni sevmeyen,seni yazmanın tadını
Tükenir seni yazan kalem,ama bitmez bu şiir
Göğün mavi okşayışı tenini,sonsuz denizler gibi yapıyor
Nasıl bulurum seni bu sonsuz mavinin için de
Eteğini savrur rüzgar asice,ona tutunmaya çalışan çocuklar gibi tutunmaya çalışırım
Bir mucize olmalı diyorum,bu sabırlı bekleyişin ardında
Kavuşmalı,ellerim ellerine,
Yüreğim yüreğine.

Yusuf ÇATAL