Kapıyı açtım, saçlarım dağınık sanırım
Sokağa ilk adımımı attım
Yüzümde yanlış bir yüzün gölgesi
İlerliyorum yavaş yavaş
En güzel kokuları sürdüm üstüme, çirkinliğimle
Babam dokunmadı kusuruma,
Annem şüpheyle yaklaştı hep,
Karanlıktım kardeşimin gözlerinde,
Dünyada siyah bir nokta,
Dünyaya değil kendime dönüyorum
Yakamda karanfil
Bir kaç yarım şiir cebimde
Yakasında karanfil olan şair,kimse takmaz
Bir masada doğrular bekliyor beni,demli çaylar
Masa yanmış bilmiyorum,
Köy köy geziyorum,özlemim nerede
Bırakın bırakın bırakın
Bu köy kalbimdeki leke,
Çocukluğumun ağlamaklı günleri,
Konuşmamdaki uzun uzun bekleyiş,
Beyaz bir kağıdın üzerinde siyah bir nokta
Suları çekilmiş, pınar başında beklemiyor gelinlik kızlar
Dudaklarım çatlamış mı ne, çirkinliğime dokunmuyor kimse
Testiler su yolunda kırılmıyor
Yüreğimin ortasına dökülüyor çirkin sularınız
Yıkamıyorum bedenimi onunla,kana kana susuyorum burada
Dünya,kendime dönüyorum aslında ben
Sen bana dönme
Ben kendime yetiyorum,ve sanırım çirkinliğimle yetiyorum
Çirkin sularınız hâlâ akmakta parmaklarımdan
Sokakta yanmakta, hatıralar düşüyor beynimin derinlerinden
Bir isim dolanıyor başımda,harfleri dökülmüş, leyl diyorum
Topluyorum yerden, kimdir bu leyla
Yüzümün sarhoşluğu, ağzımın telaşı, öyle dedi
Yutkundum, boğazıma takılmış kelimelerle
Bırakın bırakın bırakın
Bu harfleri dökülmüş isim,
Kalbimin aydınlığı
Ve kalbimdeki en büyük leke
Tanrım temizlenmesin yağmurlarda
Leyl dedim
Sonra Leyla
Yüreğime işledi,bu karanlık ve sarhoşluk

Yusuf ÇATAL