İlk kez ifşa ediyorum. Bunca büyük puntolarla ilk kez kendime de, kendimden başkalarına da söylüyorum. Küçük bir kız çocuğu muyum? Hayıır:) Bin yaşındayım artık ve fakat bu bin yaşımı çok seviyorum. Beni evirip çeviren, hatamdan pişmanlığa düşüren, pişmanlıktan gecelerce ağlatan, ben yapmayım, ben üzmeyim, benden dolayı kimse üzülmesin…dediğim bu bin yaşımı çok çok seviyorum.

07/ 07…

Çok sıcak bir yaz olmalı tıpkı bugün gibi. Akşam saatleri başladı yolculuğum. İlkokul öğrencileri gibi arka arkaya dizilmiş haldeyken (tamamen benim hayal ürünüm ) sıranın bana gelmesiyle ve Allahu Azimüşşan’ın “Ol” demesiyle doğdum, kilometrelerce mesafeden birbirini bulan bir kadınla bir adamın hayatına. Zira bitmiş ruhlar alemindeki görevim demek. Rabbim’den ayrı düşmek, bu dünya çilesinin içinde özlemle yaşamak varmış. Lûtfetmiş yaradanım! Bir şifre misali doğum günü numaramı (07/07) da elime verip gönderivermiş şu yalan dünyaya. Üzmedim hiç annemi…Dahası babamı! Sanki doğar doğmaz büyük bir sorumluluk duygusuyla, göbek bağımı bile ben kesiverecektim:) Olacak şey değil. Ayın ve Güneş’in o günkü konumunu bilmiyorum ve fakat Yengeç burcu olmamı istemiş beni yaratan Sultanım Allah’ım. Bin yaşıma gelene dek şikayetlerim oldu burcumdan dolayı. Fakat dedim ya “bin yaşım” hepsini güzelleştirdi, kabule geçirdi, aldı başımın üstüne koydurdu geleni de gideni de, verileni de alınanı da… tebessüm ettirdi! Bunca kolay mı oldu sandınız. Yazdığım gibi, hemen bir çırpıda kabule geçiverdim mi sanırsınız? Sakın sanmayın!

USLANMAZ TALEBE

“Her söylediğin doğru olmalı, fakat her doğruyu her yerde söylemek doğru değildir!” diyor Bediüzzaman Said Nursi! Bu cümleyi nasıl hayatıma geçireceğimi bin yaşımda öğrendim! Hep doğru konuşmaya gayret ettim ve fakat doğrunun konuşulacağı yeri şimdi öğrendim.

“Maharet güzeli görebilmektir, sevmenin sırrına erebilmektir! Cihan, alem herkes bilsin ki şunu; en büyük ibadet sevebilmektir” diyor Yunus’um Yunus Emre’m. Sevmeye Rabbim’den başladım, ruhlar aleminde tanışık olduğum siz canımm kardeşlerimi sevdim sonra, ameliyat odasındaki ebemi, hemşirelerimi de mutlaka sevdim! ruhlar alemi ile dünya arasındaki o yolda bana dokuz ay ışık olan annemi çok sevdim, babamı…bana uzattıkları eli, çabalarını…o koca ailemi! sevdim…Bunun için önce idraksiz ve şimdi aklı başında, bin yaşında bir kadın olarak iman ettim ki “sevgi” üzerine yaratılmam, her yerde ve her olayda sevginin peşinde olmam Rabbim’in bana bahşettiği en inanılmaz lütuf. Allahımmm en çok seni sevdim… Eğer ben istedi ve arzu ettiysem bu yalan dünyaya gelmeyi, sana hasret kalarak, çok zorlanarak, hasretinden çok gözyaşı dökerek yaşıyorum! Çabadayım fakat zorlanıyorum…

Sen ki “yerlere, göklere sığamadım, bir mü’min kulumun kalbine sığdım” diyensin! Şu garip ve zavallı gönlümde var olman için duyduğumu duymazdan, gördüğümü görmezden, bildiğimi bilmezden, kibirden, şirkten, yalandan, gıybetten arınmak, korunmak için yardımına muhtacım. Yardım etmeni istediysem, istettiğin için isteyebiliyorum. Ver Allah’ım!

YENİ YAŞIM

“Var mı öyle değirmen taşında ezilmeden, elden ele yoğrulmadan, ateşlerde yanmadan oluvermek! Kolay mı öyle adam olmak”! diyor Tapduk Emre’m. Ah ben ne bilirim olmayı! Ben ne bilirim! Bilmediğimi bilirim ya, belki oradan göze girerim diyedir çabam! E o zaman hoş gelmiş yeni yaşım. Daha kaç yaş görürüm bilmem, kaç yaşa, kaç yıla, kaç güne… tanıklık etmeme müsaade var bilmem! Beni öte tarafta bekleyen bir babam ve bir kız kardeşim var. İkisinden de bir haberim fakat emin ellerde olduklarını biliyor olmam en büyük huzurum. Onları ebediyete uğurlarken, “ev”lerine uğurladığımı bilemedim, göndermek istemedim…Dedim ya! Anlamak için “Bin” yaşımda olmam gerekiyormuş. Hoşgeldin bin yaşım… Seni çok bekledim çook. Çok geç geldin ve fakat seni gönderenin izni şimdi çıktı iman ettim. Ben sana, sen bana iyi bakacağız. Ben rakamının değil, fiilinin hakk’ını Allah’ımın izniyle vermeye gayret edeceğim söz! Sen de bana mesajlarını Rabbim’in izniyle yumuşakça, çok incitmeden, kolaylıkla ver.

TEŞEKKÜR EDERİM

Rabbim tek teşekkürüm sana, tek minnetim sana, tek korktuğum sensin, tek sevdiğim sen! Tek özlediğim sen, tek hasretim sensin. Tek sahibim sen, tek bildiğim yine sensin… Kırmaktan, üzmekten tek korktuğum sen, pişmanlıktan kapına gelip oturduğum tek sen, o kapıda gecelerce gözyaşı dökmekten yorulmadığım sensin. Bana verdiğin şu garip hayatta, sana layık bir kul olarak yaşamayı nasip et. Lûtfedip de bana emanet ettiğin evladıma, seni anlatabilmeyi, dinin üzerine ve Efendimiz (sav) in ahlâkıyla büyütebilmeyi, seni anlatabilmeyi nasip et Allah’ım. Seni seviyorum Canımın içi, Kalbim Allah’ım…

Şadan YER