Ey! tenimin sapkın bataklığı
Neden çekiyorsun beni aşağıya
Ben güneşin okşayışla uyanıyorum
Beni karanlığa sürükleme
Düştüğümden beri annemin rahmine,
Aydınlığı düşlüyorum
Beni kimse bulamaz dı doğmuş olmasam
Duyamaz dı, göremez di
Rüyalarım olmazdı,korkuyla uyandığım
Doğmuş olmasaydım,derimin üzerinde harlanmaz dı aşk

Ey! yüreğimin suskun çocukluğu
Ağlıyor musun hâlâ düştüğünde
Sevgiyi taşıyabiliyor musun avuçlarında
Ben seni göğsümün şurasında taşıyorum mavi bir damar gibi
Yorgunum aslında seni taşımaktan bütün aşklara
Yorgunum aslında beynimin derinlerinde ki kelimelerin peşinde koşmaktan
Ama söylemiyorum bunu,inanma
Yalancı değilim,sadece yanılırım
Ve anımsıyorum bir kadın gezinirdi parmaklarımda
Anlıyorum en büyük yanılsamaydı karanlık odam da

Yusuf ÇATAL