İyiliğin Kanatları …. İyi olmak neden iyidir? İyi düşünmek, iyiye doğru yol almak, iyi bilmek, iyi olmak, iyi hissetmek ve hissettirmek!

SEN NASILSIN

Geçtiğimiz günlerde instagramda beni ne zamandır takip ettiğini bilemediğim bir takipçimden şöyle bir mesaj aldım. “Nasıl bu kadar pozitif olmayı becerebiliyorsunuz”! Eyvaahh! dedim, eyvaahh:) ben miii! Size nasıl geçiyor paylaştığım AN’lar bilemiyorum fakat bunun adı hep “pozitif olmak, pozitif bakmak ” değil, olamaz. Çünkü ben öyle biri değilim:) Daima pozitif olmayı becerebilsem nasıl biri olurdum’un peşine düştüm bu mesaj sonrası. Bak takipçinin bana yaptığına:)

İYİ OLMAK İYİDİR

Olaylara daima kendi bakış açımızla bakmadığımızda iyiliğin etrafında bir tur yapmış oluyoruz diye düşünüyorum. Bu turu arttırmak bizim elimizde. İyilik hareketinde adet hesabı tuttuğumda ve günün sonunda kendimle yüzleştiğimde; “bugün kaç iyilik hareketi yaptın” sorusuyla burun buruna geliyorum. Cevaben ya utanç duyuyorum gün boyu bir şey yapamamışlığın ezik ruh hali içerisinde ya da “Rabbim yapan yaptıran sensin, yolumu bu amele çevirdiğin için teşekkür ederim” diyerek nasıl şükredeceğimi şaşırıyorum heyecandan. Rabbim gayretimizi arttırsın. Canım Allah’ım (c.c) O’nu zikretmekte, güzel dua etmeyi becerebilmekte, emrettiği gibi bir kul olabilmekte bizlere yardım etsin. Zira Rabbim, zorlandığımızı bilmiyor mu!

NEFSİM İLE KONUŞTUM

Artık biliyoruz ne muhteşem bir sevgi ile yaratıldığımızı. Rabbimin sonsuz lütuflarıyla donatıldığımızı. Güvende hissettiriyor bu his ve korkmuyorum O’ndan başkasından. İyilik ya da kötülük kavramları ve hareketleri nefsimizin iyi ya da kötü tarafıyla yaptığımız işbirliklerinin bir sonucu. Son okuduğum kitap “nefs” üzerineydi. Acı acı konuşuyor “nefs” 254 sayfa boyunca. Anlıyor ki insan, boş durmak yok! Hep çaba, hep açık ve berrak bir zihin peşinde olmalıyız. Bakın ne diyor nefs;

“Hani çoğu vakit mağlup ettim ya seni ben, hani hep ne fısıldadıysam kulaklarına itirazsız yaptın ya. Boşuna ” Gerçekten öyle mi?”diye geçirme içinden. Zira gerçekten öyle, biliyorsun. Çoğu vakit galip geldim, biliyorsun ama yine de bil ki beni mağlup edenler de var. Kıstıranlar bir köşeye.Beni sindirenler, susturanlar ve hatta öldürenler de var. Sırf beni yenmek için bir lokma ile günlerini geçirenler, insanlardan uzak bir köşeye çekilenler, belki aylarca tek kelam olsa etmeyenler var.

Lakin şunu da bil ki zordur benimle cenk etmek, benimle savaşmak müşkül iştir. Hele ki beni yenmek için evvela beni değil de kendini yenmen, benden değil de kendinden vazgeçmen gerekir. İşte o sebeple kendini inziva örtüsüyle örtüp ve kaçıp insanlardan az yiyip, az uyuyup ve az konuşup kendine “çile” çektirir gibi görünüp de o çile kuyusuna beni gömenler de var. Ve ben onları bir yara izi gibi taşır da dururum. Ne yok sayarım onları ne de istesem de unuturum. Lakin sen de onları bilir, görür, okur ama ibret almazsın. Zira onu da sana yine ben unuttururum.”

BİZ İYİYİZ

İyi’lik insan olmanın ön koşulu canım okur. Ve şu koca hayat denizinde, kocaman bir dalga. O minik taşlar denize atıldıkça, benden sana, senden bana, benden öteye ama en çok da benden bana esecek serin bir nefes, iç ferahlatan bir serin su, kabımızı ve kalbimizi genişleten eşsiz bir kaç kelam satır…Kalbiniz hep iyi olsun, diliniz iyi, eliniz, ayağınız hep iyiye koşsun. Rabbime emanet olasınız.

KAYNAKÇA; Fatih Duman “Sus Ey Nefsim”

Şadan YER