Çocuklar eskisi gibi değil ama yetişkinlerde öyle değil mi? Ah zamane yetişkinleri ahhh

Zamane yetişkinlerinin daha çok hırsları var, daha az vakitleri var hep! Kendilerinin gerçekleştirememiş hayalleri çok ama gerçekleştirmek için çabaları da yok maalesef. Sürekli dedikodu yapıyorlar, kim ne yapmış, kimin çocuğu nerede okuyor, kim nerede geziyor….

En büyük problemse daha çok kandırıyorlar. Hem kendilerini hem arkadaşlarını, dostlarını hem de çocuklarını. Zamane yetişkinleri işte napsınlar çağa ayak uydurmuşlar! Birbirlerine güvenleri az, kendilerine bile. Ruhsal durumları hep kötüdür ve ne zaman konuşsanız hep çok yoğundurlar bunun içinde stresleri çoktur.

Bakıyorsunuz eğlenmeye çalışıyorlar ama eğlence anlayışları da bir garip yahu. Aslında eğlenmiyorlar, görmek ya da düşünmek istemedikleri şeyin üstünü kapatmak için kullanıyorlar. Eğlenirken unuttuk gitti 🙂 ya nereye gidiyor stres yaptıkları bunu bilemiyorum. Sonra acısı çok sert çıkıyor ya neyse.

Gerginlikleri çok, samimiyetleri ya da tebessümleri az oluyor. Bahaneler hep var. “Bak abi bugün şöyle şöyle oldu… ama inan hepsi şunun yüzünden…” gibi uzayan cümleler. Yani bizde hiç hata yok hep başkasında zaten.

Çok samimi ve içten bir tablo var, herkese ve her şeye karşı. Ya bu insanların hepsini eşit derecede mi seviyorsunuz anlamıyorum. Hep mi iyisiniz, siz melek misiniz?

Ah Zamane Yetişkinleri

Aslında içten yerine tam olarak dıştanlar zamane yetişkinleri. Dıştanlar derken ne demek istiyorum biraz açayım tabi. Yani dışarıya karşı hep bir oyun var. Sahneyi iyi kullanmayı çok iyi biliyorlar ya da iyi bir oyuncu olduklarını zannediyorlar. İletişimi ve beğenilmeyi çok seviyorlar, istedikleri cümleleri duymaya bayılıyorlar. Beğenilme kısmı tamam da iletişimin devamı gelmiyor. Hayatlarında hep bir eksiklik oluyor. Mutlu değiller. Çünkü beklentileri çok yüksek.

Kendilerinin dertleri hep çok olduğu için, başkalarının dertlerini küçümsüyor ah bu yetişkinler. Kendilerini o kadar çok önemsiyorlar ki problem oluyor. Çünkü kendilerini tanımak yerine başka rollere girmekten kendilerini önemsemediklerini anlamıyorlar. Güzel giyindiğinde, güzel bir arabaya bindiğinde kendimi yeniledim, kendime bakıyorum sanıyor ahhh bu yetişkinler ahhh.

Zamane yetişkinler doyumsuz,

Zamane yetişkinleri öfkeli,

Zamane yetişkinleri kişisel gelişime önem veriyorlar ama kişilik gelişimlerine önem vermiyor.

Ah zamane yetişkinleri ahhh….

“Hayat kaçmaya çalışanlar için ağırdı. Durup yüzleşmek, kendin olmak için çaba göstermek, gerekirse yeniden doğmak için yaşarken ölmek şarttı.” diyor Azra Kohen … Doğru mu diyor ne dersin?

Ahu Zabun