Boğulur kalırım insanlar arasında,
Ne dinleyen ne anlayan bulabilirim
Kağıtlara haykırır dururum öyle
Gitsem diyorum bir gün, çıkıp gitsem
Yalnız bir adamdı,
Varlığı yokluğu belli değildi derler
Bir sabah da güneşle sohbet ederken bulsam kendimi diyorum
Bir kuş gibi heyecandan uçsam
Yalnızlığım da, yalnızlığım,
İşte bu kadar
Tanrım yalnız bir bedenim,
Sadece kendim
Şiirlerim yalnız,
Kağıt, kalem, sessiz
Akşamları şiirler kazırım duvarlara tırnaklarımla
Sevdalarımı bıraktım o karanlığa
Yarınlarımı gömdüm,
Yeniden doğmaklar olmayacak artık
Ben harflere tutundum
Ne kadar da acı
Hissettim iliklerime kadar
Özlemi hasreti bilseydiniz,
Uzaklar bu kadar yakmazdı beni
Yalnızım ben adamım yalnız
Karanlığı yalnızlıkla karıştırıp
Kendime şiirler yazıyorum
Annem gibi bakıyorum bugün,
Al yavrum her şey senin der gibi
Buğulu bir camdan umuda bakar gibi
Şimdilerde hareketsiz bir ağaç gibi duruyorum
Şiirler serpiştiriyorum yalnızlığımla beraber, karanlığın üzerine
Sigaralar yakıyorum bir yandan
Çok korkuyorum artık