Babaları ölmüş işçi çocukları ,
İşçi, babası ölmüş bir çocuğu avutuyordu sokaklarda ,
Soma’da .
13 Mayıs 2014’tü.
Bir annenin rahminde ki acılarından fazlaydı ağrısı ,
Bir eşin eli isyanla dua arası yükselmişti gökyüzüne.
Bir kadın göğsünü merhem yapmıştı acıya ,
Bir çocuğun masal gibi çorabı ,
Acı bir gerçeğin sarı rengine düştü gülümseyerek ,
Kimi dokunamayacak kadar çaresizdi kilitlenmiş ellerinde ,
Kimi çökmüş , kimi tükenmiş , kimi tutunuyordu kalkmak için bastonuna .
Toprağın altında isimleri karanlıktan görünmeyenlerin ,
Toprağın üstünde iken güneşle okunuyordu isimleri ,
Kaderine küsmüş , kaderine ağıtlı adamlar arasında bir çocuk ,
Bir çocuk bakıyordu gülümseyerek ,
Geleceğinin kara ama güçlü anıtlarına.
Babaları ölmüş işçi çocukları ,
Babası ölmüş bir çocuğu avutuyordu ,
Mayıstı ,
İşçi bayramı ertesi idi .
Öncesi gibi, sonrası gibiydi.
Ölüm, bir fotoğraf bırakıyordu ,
Yanan ocakların başında.
Ve babası ölmüş bir işçi çocuğunu avutmak için oyun oynuyordu ,
Babaları ölmüş işçi çocuklar.

Gılcan Mete Delibay

1 Mayıs İşçi bayramı vesilesi ile tüm emekçilerinin bayramını kutluyor ve hayatını kaybeden tüm emekçilerimizi rahmetle anıyoruz ..
Fotoğraflar Gılcan Mete Delibay / Mehmet Tapkan

Gölgesizler… Bir kayboluşun hikayesi…