Bu Oyunun Baş Rolü Sensin Desem

Mutluluğunuzun sadece size bağlı olduğunu söylesem ne düşünürsünüz?

Katılır mısınız bana bilmiyorum ama; şayet bir dış etken sizi üzer, kırar ya da ne bileyim korkutursa, duyduğunuz acı o şeyin kendisinden değil, sizin ona verdiğiniz değerden kaynaklanıyor diye düşünüyorum, buna iman ediyorum. Dolayısıyla şükür ki, bu verilen değeri her an ortadan kaldırma gücümüz var. Ve şuna da yürekten inanıyorum ki, insana başka bir insan asla zarar vermez, veremez. İnsan yalnızca kendisinden zarar görür.

Bir filozof şöyle der, ‘İnsan bir dramdaki aktöre benzer. Dünya ve dünyanın tarihiyle ilgili bu dramda, insan yalnızca bir oyuncudur. Oyuncu oynayacağı rolü seçemez, dekora, oyunun kendisine etkide bulunamaz. Dünya sahnesinde bir tiyatro eserindeki oyuncuya benzeyen insan, hiçbir etkide bulunamayacağı şeyler karşısında kayıtsız kalmak durumundadır. Onun kontrol edebileceği tek bir şey vardır: Kendi tavrı ve tutkuları.’

Tam da bu konuyla ilgili geçenlerde bir video çıktı karşıma, kalbimin heyecanına şahit ola ola izledim. Videonun adı: ‘You control how you play‘. Belki denk gelmişsinizdir, bir motivasyon videosu, bana göre hayatın ta kendisi. Şöyle diyor videoda: ‘ Hepimizin kontrol edebildiği tek bir şey var: ”Oyunu nasıl oynadığımız”…

Takım arkadaşlarının ne yaptığını kontrol edemezsin; yalnızca nasıl oynadığını kontrol edebilirsin. Senin hakkında ne dediklerini kontrol edemezsin; yalnızca nasıl oynadığını kontrol edebilisin. Taraftarlar ne diyor stadlardan, hakem senin için ne düşünüyor kontrol edemezsin; yalnızca nasıl oynadığını kontrol edebilirsin. Kar mı yağıyor, yağmur mu bastırdı kontrol edemezsin, takım arkadaşlarının adil olup olmadığını kontrol edemezsin, rakiplerinin hile yapıp yapmadığını kontrol edemezsin; yalnızca oyunu nasıl oynadığını kontrol edebilirsin.

Arkadaşlarının sakatlanmalarını, koçun, zorba tavırlarını kontrol edemezsin; yalnızca nasıl oynadığını kontrol edebilirsin. İnsanların senden şüphelenmelerini, sana inanıp inanmamalarını kontrol edemezsin; yalnızca oyunu nasıl oynadığını kontrol edebilirsin. Takımın kazanması ya da kaybetmesini kontrol edemezsin; yalnızca nasıl oynadığını kontrol edebilirsin.’

Bu Oyunun Baş Rolü Sensin

Bizler neden kontrol edemediklerimize takılıp kalıyoruz! Neden kendimizi güzelleştirmek varken aynalara kızıyoruz! Ali beni kandırdı, Ayşe boğazıma yapıştı, ah ne olacak bizim şu çocuğun halleri diye diye şikayet etmek yerine; kontrolümüzde olan şeylere odaklansak daha mutlu, daha huzurlu ve hepsinden önemlisi daha özgür olmaz mıyız!?

Bu hayat oyununu hakkıyla oynayan, örnek aldığım biriyle bitirmek istiyorum yazımı. Sevgili Helen Keller. Çok küçük yaşta geçirdiği hastalıkla hem görme hem konuşma hem de işitme algılarını yitirmiş, bir güzel insan. Hayatı boyunca anlamlı bir şekilde konuşamayan bu insan yine de azmetmekten geri durmamış. Hayatın karşısına çıkardığı öğretmeninin yardımıyla, dudak okumayı öğrenip Latince, Fransızca, Almanca, coğrafya, matematik öğrenmiş. Üniversiteye giderken yaşamını kaleme aldığı bir kitap yazmış. Bu sayede ülke (ABD’de) çapında ünlenmiş. Konferans gezileriyle, makale ve kitap yazmayla dolu geçen yıllarında bir de toplumsal sorunları hicveden bir tiyatro sahnelemiş. Dünyanın ilgisini de bu sayede toplamış. Bu tiyatro turnelerinden kazandıkları paraları “Amerikan Görme Engelliler Vakfı”na bağışlamış. Bütün hayatını ve gelirini kör çocukların öğrenimi ve yetiştirilmesi için harcayan bu insan gibi insan, kaderi üzerinde etkin olan çalımlarıyla oyunu nasıl oynayacağına hür iradesiyle kendi karar vermiş. O halde ‘Seçim Sizin‘… Çare’Sizsiniz.