Kitap arasında unutulan güller hüzünlüdürler biraz. Unutulmanın büyük burukluğunu yaşarlar. Mağmum bakışları, solup giderken kopardıkları feryat, puslu sevdaları anlatmaya çalışır bizlere. Göreni görmeyeni, feryadı duyanı duymayanı kitabın arasında solup gitmiş unutulmuş bir güle baktığında bile anlar bu puslu sevdayı.

Günlerin birinde bir kitabevinde içinde unutulmuş, hiç koyulmamış kadar unutulmuş, beyaz bir gül olan kitap satıldı. Rafa yeni yerleştirilmişti ki bir kız kitabevinden içeri girdi. Dökümlü bordo renkli elbiseye, uzun siyah saçlara, kocaman gözlere sahip bu güzel kızın haberi yoktu ancak kitabevinde eline aldığı kitabın arasından düşen beyaz bir gülden dinleyecekti, bir puslu sevdayı. Yalnıza insanlar konuşmaz her zaman, bazen de onun adına anıları konuşur. Puslu sevdalar, kitap arasında unutulan güllerden dinlenir mesela,insan beceremez sevdayı anlatmayı bir solmuş gülün anlattığı kadar.

Kitap arasında unutulan güller hüzünlüdür, dedik ya hüznü biraz da derdini anlatamamaktan ileri gelir.

Neyse ki, bu beyaz gül onu gören herkesi kendi derdine yoldaş eyliyordu. Derdiyle dertlenmişti zaten çoktan kitap sahibinin. O da bir derttaş olmuştu evvelden.

Kitap Arasında Bir Beyaz Gül…

Derdiyle dertlendiği derttaşını anlatmak için kızın dikkatini çekmeliydi. Kitabın temiz sayfasından kurtulmak için hareketlendi. Kitabın arasından kitabevinin kirli fayansına düşmek üzereyken istediği oldu. Genç kız, gülü yere düşmeden yakalayıverdi. Kız kendi kendine mırıldandı.

“Bakalım burada kim varmış, yaramaz bir beyaz gül.”

Başka bir gül olma olasılığına karşı hızlıca karıştırdı kitabı. Sayfalarda çokça not alınmış yerler mevcuttu. Altı çizili cümlelerde bir gariplik vardı. Cümle içlerinde yuvarlak içine alınmış kelimeler, başka sıralı cümleler oluşturuyordu. Kitabın gizemi hoşuna gitti ve almaya karar verdi.

Kitap arasında unutulan güller birçok sırra vâkıftırlar. Genç kız da bu sırlardan birine vâkıf olmak niyetindeydi.

Kitabın parasını ödemek için kasaya gitti hızlıca. Kullanılmış kitapların satıldığı virane kitabevinde zarif bir kızın kasiyer olması tuhafına gitti. Yadırgadı ama sorgulamadı çünkü aklında kitabın içindeki gizlenmiş ilk cümledeydi. İlk cümle onun için çok önemliydi. Bir kitap ne kadar iyi olursa olsun ilk cümlesinden hoşlanmadıysa okumazdı.

Kitabın parasını ödeyip, kitabı çantasına koyduktan sonra telaşlı adımlarla sahile yürüdü. Bir banka oturup ilk cümlenin sırrını çözmeliydi.
Kitabın ilk on sayfasını okudu. Yuvarlak içine alınan kelimeleri de not defterine kaydetti. Galiba cümle tamamlanmıştı.

“Evvela aşk diyerek başlamalıyım cümleye ve sen diyerek koymalıyım noktayı.”

Başlayan ve biten en kısa aşk hikayesini, puslu bir sevdayı da şu on kelimecik cümlede hissetti.