Sömürgede büyümüş bir çocuk gibi
Kırılgan, hüzünlü, ağlamaklı bir yanı hep
Darağacına giden umutlar, sevdalar
Birer birer vurulurken iskemlesine
Düğümler atılırken hayallerimin boğazına
Nasırlı ellerim kanatırken yüzümü
Kapanırdı gözlerim, babamın başı yerde
Sorma, neler düşlerdim oysa?
Yaşamak isterdim, yaşamak
Güneşli güzel günlere uyanmak isterdim
Ellerimi açıp kucaklamak isterdim gökyüzünü
Dağlarda çiçek kokusunda haykırmak isterdim sevdamı
Sol cebime koyardım bir parçasını güneşin
Yıldızlarla süslerdim evimin her köşesini
Işık olurdum babamın devrimci ruhuna
Hayran olurdum beni bedeninde taşımış o kutlu insana, anneye
Ne yazık ki her şey yerli yerinde
Değişmedi dünyamız
Yokluğa, acıya döndü hep
Annem kırılgan mektuplar okuyup ağlıyor
Sonra
Bir parça anne düğümleniyor boğazıma yutkunamıyorum
Sevinçle kardığım günlerim, yok
Kardeşlerimin rengarenk balonları, yok
Siyah beyaz bir hayatın, ortasına düşmüş bir yaşam.