Umudun Yankısı
Umarsızca yaşadığım bu hayatın karanlığında kayboluyorum
Bulamıyorum kendimi
Boğuluyorum kaybolmuşluğun denizinde
Gözlerimde parlayan umut yenemiyor karanlığı
Aydınlığa çıkmanın yok mu çaresi
Ah! güzel günler bu kadar mı uzaksın
Bu cinnetin ortasında,çok uzaklarda, çok uzaklarda bir umudun yankısı
Duyuyorum, göremiyorum
Parça parça hayallerin toprak olması ne garip
Aynalara küsmek ne garip
Bir kere bile penceremden gülümsemedi güneş
Belkide, bir yere çaresizce baktığım tek yerdin dünya
Kendi yalnızlığımın hükümdarıyım artık
Hayatımın, tükenmez karanlığı
Ve en görkemli kahramanıyım
Yolum, umudun yolu olsun
Düşlerim peşimden gelsin
Göklerden gelen ışık yüreğimizi aydınlatsın
O olsun benden sana en güzel hediye
Şiirlerde bıraktım sana okursun bir gün
Bir şiir ömürden nasıl geçerse, öyle geçtin ömrümden
Bir çiçek koydum masaya, dokunursun, koklarsın belki
Oraya bir sevda koydum anlarsın belki.
