İnsan nedir? Biz kimiz? Yitip gitsek kimin umurunda oluruz? Bu kadar sıkıntı bize reva mı? Güzellik ne? Yaratılanların en şereflisi sıfatına layık mıyız? Yalnızca düşünen hayvanlar mıyız? Her şeyi biliyor muyuz? Bilmek ne demek? Bilinç ne demek? Bilinçle şuurun ayırımı nedir?

Hep hayvanlarla karıştırdılar,karşılaştırdılar bizi.Ama ben daha farklı bir soru sormak istiyorum.Elinde bir kalem olduğunu tahayyül et.Elindeki kalem var mı? Var.Sen var mısın?Evet,varsın.

İnsan nedir ? Biz kimiz?

O zaman farkımız ne? Bunu sen düşünedur ben sana ortak noktalarımızı söyleyeyim.Elindeki kalem senin fikrini kağıda döktükçe ,sana şahit oldukça işe yarar yoksa kalemin yalnızca orada var olması onu değerli ya da işe yarar yapmaz.

Bir bülbül gülün güzelliğini görmüyorsa bülbül ne işe yarar?Yalnızca güzel ötmesi için mi var?Bülbül olmayınca gülün ne anlamı var? Güle şahit olmayınca güzelliğinin ne önemi var?Güzellik gülde midir?

Sesin çok güzel ancak konuşmayınca ne faydası var?Ses senin midir?

Çok güzel düşünürsün ancak aktarmayınca ne faydası var?Fikir senin midir?

Ben güzelim,benim sesim güzel,ben daha iyisini bilirim.

Ben..Ben..Ben.

Merkezde kim var? Sen mi?

Peki güzelliğin ,sesin,aklın sana fayda verecek mi öldüğünde?

“Sen çok güzelsin,cennete gidebilirsin.” mi diyecekler?

Unutma dünyaya bir kere geliyorsun. Sermaye yalnızca bir kere veriliyor sana.Üzerine kazanç koyacak olan sensin. Kazanç da ekleyebilirsin batırabilirsin de tüm sermayeni.İşte senin burada şuurun devreye girmeli,bana verilen bu sermayeyi nasıl katlayabilirim kısacık ömrümde diye düşünmelisin.

Bilinçli olmalısın,etrafındaki her şeyi gözlemlemelisin. Ancak o zaman düşünebilirsin.Yitip gitmiş bir çiçek nasıl işe yarar,sen de öldüğünde öyle işe yaramalısın. Sakın ha toprak olacağım çevreye faydalı olacağım diye düşünme ölünce.Daha derin düşün. Sen bu dünyada nasıl işe yarıyorsun?

Nasıl işe yaradığını düşünüyorsan o vakit sıkıntıyı ,derdi ,ölümü bile seversin.

Sen kimsin ?Hayır,aklından geçen sen değilsin.Yine “ben” diye başladın cümleye değil mi ? “Ben”den vazgeçtiğinde tekrar sor kendine: Ben kimim ?

Hiç bir çiçeğe şahit oldun mu?

Hiç bir ölü çiçeğe şahit oldun mu ?

Müşahade et.

Kendini,benliğini,güzelliğini…

Şimdi kendinden vazgeçmeyi dene.Ben kimim,sorusuna bu zamana kadar elde ettiğin başarıları göz ardı ederek cevap ver.

Hepimizin sorunları var, kimin sorusu var?

Karşındaki sorunlarını anlatırken bekliyorsun ya sussun biraz da ben sorunlarımı anlatayım diye.Benim dertlerim daha büyük diye düşünüyorsun, benliğini, narsistleşmiş ruhunu kenara bırak. Şimdi sorunlarına değil sorularına kendini bırak. Sen kimsin?

Fazla derine dal, boğulmazsın illa ki oksijen tüpünü seninle paylaşan olacak. Edebiyat yap, edepli insanlar edebiyat yapar.