Mutlu Yıllar … Nerde o eski Yılbaşılar!!!

2019 un son günlerini yaşadığımız şu günlerde sizi eski kışlara, yılbaşı gecelerine götürmek isterim. Kar yağışının bol olduğu, yanan sobanın üzerinde közlenen kestanelerin kokusunu duyarken ailecek oynanan tombala oyununu anımsamayanınız var mı? TV’lerde hazırlanan yıl başı gecesi eğlence programlarını izlemek için televizyon karşısına geçip heyecanla hayranı olduğumuz sanatçıların ekrana çıkmasını bekleyip sevdiğimiz şarkılarını dinleyişimizi anımsar mısınız siz de? Ailecek büyük bir coşkuyla geri sayımı gerçekleştirip “sıfır” da yeni yılın ilk saniyelerine kavuştuğumuz anda mutlu yıllar sözcükleriyle yüzümüze yerleşen umut dolu gülümsemeyi unutanınız var mı? 

1 Ocak sabahı uyandığımda televizyonda yayınlanan noel temalı, kar maceralı çizgi filmleri büyük bir keyifle izlerdim. Tatil olan bu günde sonra sokağa çıkıp mahalleden arkadaşlarla kar kış demeden sokaklarda ıslanana kadar oyunlar oynar ikindi vakti eve döndüğümüzde gür gür yanan sobanın yanına oturur eğer yayın akışında var ise bir çizgi filme daha denk gelir onu izlerdim. Bir kaç gün süren yılbaşı tekrar yayınlarında izleyemediğim diğer programları izlemeye çalışır, bazen de yeni bir şey yayınlanmamasından rahatsız olurdum. Televizyon bağımlısı bir çocuk değildim ama sokakta oynamak dışında evde yapabileceğimiz başka bir etkinliğimiz de olmazdı o dönemlerde. Özellikle çocukluk dönemimden kalan bu anıları her kışta, her yılbaşında anımsar ve özlem duyarım.

Aslında bu özlem; yaş aldıkça değişen hayat şartlarının etkisiyle o saf temiz ve hiç bir şey yaşamamış minik kalplerimizin ilk deneyimlerine karşı. Hayatımızın amacı oyun ve eğlence ile sınırlıydı sanki. Şimdi kaloriferli evlerde, istediğimiz her şarkıcıyı youtube tan istediğimiz an dinleyebilirken, binlerce filme her an ulaşabiliyorken neden aynı tadı alamıyoruz? Çocukluğumuzu şimdiye kıyasla imkansızlıklar içinde öyle mutlu yaşamışken neden şimdi o heyecanı hissedemiyoruz?

Neden geriye saymıyoruz artık yıl başı gecelerinde?

Çocukluktan sonra yaşadığımız okul hayatımız, dostluklarımız, iş ilişkilerimiz bizleri törpüledi bir şekilde. Dünyanın hiçte samimi olmayan düzenine uyanmamızı sağladı belki de. Hayal ettiğimiz gelecek istediğimiz toz pembe tonuna ulaşamayıp farklı renklere boyandığı için kabullenmekte zorlandığımız bir yaşamın şaşkınlığı içerisindeyiz. Biliyoruz ki sabah uyandığımızda her şey bir gün öncesi ile aynı olacak. Büyüdük, artık o ailenin minik yavrusu değiliz. Kendi yuvamız ve hatta bizim de çocuklarımız var. Hayatımızdaki roller değişti dolayısıyla. Hayatın bizi getirdiği şu anki durumumuzu kendimiz için en yaşanılır hale getirmek için gayret ederken, çocuklarımızın neşesine ortak olmaya, onların umutlarını canlı tutmaya çalışacağız. Hayata baktığımız pencerenin camı nasıl ise bizim algılayışımızı da o yönlendirecektir. Gerekiyorsa o camı arada temizleyip sileceğiz ve hayatı göründüğü, olduğu gibi değiştirmeden ama mutlu yaşamaya çalışacağız. 
           

Ömrümüzden geçen bir takvim yılının daha güzel anlarının çok olduğunu umarak geride bırakmamızı istiyorum. 2020 ilk sayfasından son gününe kadar en az o eski günlerimizdeki gibi saf ve temiz sevgiyi tüm insanlarda hissedebileceğimiz bir yıl olsun inşallah. Herkese mutlu yıllar diliyorum 🙂