Sevgili Vladimir, bundan bir süre önce kendime bir söz vermiştim. Dima adında bir adamı sevmiştim ve bu o kadar çok canımı yakmıştı ki, bir daha kimseyi sevmeyeceğime söz vermemi sağlayan bir acıydı. Aslında onu unutabileceğimden bile emin değildim. Ama unuttum. Ve onu unutmayı başardığımda aklıma gelen ilk şey, bir daha hiçbir adamın kalbimde bu kadar yer sahibi olmasına izin vermeyecek olmam oldu. Sonra karşıma sen çıktın, seni sevmeye başladım. Bunu itiraf etmek benim için korkunçtu, ve bunu başardığımda kendime her zaman şöyle söylemeye başladım;

”Tamam, seviyor olabilirim, ama ağlamamı sağlayacak kadar değil. ”

Ve bugün ilk defa senin için ağladım. Seni ne kadar çok sevdiğimi kendime itiraf etmek çok zor oldu. Ancak başardım. Ve senin mesajlarına geri dönüş yaptım, fakat artık bir şansımız var mı emin değilim. Fakat şunu biliyorum, beni hem sinir krizine sokup hem de mutluluktan gülümsetebilen bir adamla tanıştığım için mutluyum. Benimle ortak ilgi alanları olan, bana çok benzeyen bu adamın resmi bile gülümsememe sebep oluyor. Beni bazen çok kızdırmasına rağmen yine de vazgeçmek istemediğim, bazen kendime vazgeçiyorum desem bile yine de kendimi onun profilinde olduğum bu adamı çok seviyorum. Buraya yazıyorum çünkü seninle artık son kavgamızdan dolayı konuşabileceğimizden emin değilim. Buraya yazıyorum çünkü bunları sana söylemeye asla cesaret edemem.

Benim sana olan sevgim, ne aklımdan atmaya çalışırsam bir o kadar inat ile aklıma girmeye devam eden türden. Ne kadar senin yüzünden sinir krizi geçirsem bile yine de kızgınlığım geçince seni sevmeye devam edeceğim türden. Dima’ya her zaman okyanus gözlü adam derdim, lakin sana oksijen adam demeyi tercih ediyorum. Çünkü neredeyse oksijen kadar önemlisin benim için. Ayrıca yanımdan Jack London – Martin Eden adlı kitabı da ayırmayacağıma emin olabilirsin.

İtiraf ediyorum

Aklımdan atmaya çalışmama rağmen hiçbir türlü aklımdan çıkmayan güzel yürekli adam. Kendine her zaman iyi bakmanı ve hayatın güzelliklerini yaşamaya devam etmeni diliyorum. Kime oksijen olacaksın bilemiyorum ama umarım sana güzel bakabilen ve sevebilen birisine oksijen olursun. Çünkü bu kirli ve kötülük dolu dünyada seni kime emanet edebilirim bilmiyorum. Zaten sana karışmaya da pek hakkım yok. Ama şunu bilmeni isterim ki bir gül kadar güzel, bir papatya kadar narinsin. Ve bir begonya kadar güçlü. Ve bilmelisin ki seni bir gülün suyu sevdiği gibi büyük bir derinlikte seviyorum. Ve şunu net bir şekilde söyleyebilirim ki geçmişte sevdiğim her insanı güzel sevdim, seni de güzel seviyorum. Eğer bir gün seni de unutursam, sana yine bir mektup ile veda edeceğim. Senin haberinin bile olmadığı bir mektup ile. Fakat veda mektubu hakkında konuşmak için oldukça erken çünkü hala bu düşünce oldukça kalbimi acıtıyor.

Kötü şeylere odaklanmak yerine iyi şeylere odaklanmak ve sana bazı şeyler için teşekkür etmek istiyorum. Bir daha sevemeyeceğimi sandığım bir durumda karşıma çıkıp seni sevmemi sağladığın için teşekkür ederim. Beni mesajlarınla gülümsettiğin için, aşkın acı – tatlı bir şekilde yaşandığını fark ettirdiğin için teşekkür ederim. Birini tekrar önemseyebileceğimi fark ettirdiğin için sana minnettarım, birini, bir öncekinden daha fazla önemseyebileceğimi ve hayatta her şeyin mümkün olduğunu bana öğrettiğin için teşekkür ederim. Sinir krizinden ağlayacak duruma gelip hala birisini sevmekten vazgeçmemenin nasıl bir duygu olduğunu bana yaşattığın için teşekkür ederim. Her şey için sana minnettarım, güzel gözlerinden öpüyorum. Kendine iyi bak.