Doğdum, emekledim, yürüdüm, büyüdüm, büyümeye devam ediyorum… Bir gün bu büyüme işi duracak, hücrelerim yeterli olgunluğa erişecek, iç organlarım yaşlanacak ve artık toprağa özlemim en uç noktaya ulaşacak … Yolculuğuma öteki alemde, alemlerde devam edeceğim. Allah bilir! Geçen onca zaman zarfında her sabah, her öğlen, her ara öğünümde, her akşam ve her yeme ihtiyacımda her şey ve sistem emrime amade oldu. Bin şükür!

Şükür

Sanki proje bendim. Sanki evren benim bu gezegende olmama seviniyor ve bu çocuğu muhteşem beslemeliyim, miss’ler gibi nefes aldırmalıyım, çok özel, çok güzel an’lar yaşatmalıyım, her manâda bedenini, duygularını, nefsini doyurmalıyım diyerek çırpınıyordu. Bin şükür!

Sonra, her gece üzerimi muhteşem bir karanlık örttü,sabaha vardığımda da sıcacık bir ateş karşıladı.Bu geçen sürede üzerimi örten karanlıktan, bedenimi ısıtan güneşe varıncaya kadar canım hiç acımadı. Üstelik çok güzel ülkelere, artık suretiyle yanımda olamayan, bu dünyadan göçmüş sevdiklerimin yanına da ziyarete gittim. Ta ki sabah sistem beni uyandırana dek. Konfora bakın. Bin şükür!

Büyümeye devam ederken sevdiğim adamla evlenip, evliliğimizin meyvesini de kucağıma verdi sistem. Çünkü proje bendim! Bin şükür! Bu arada her şey muhteşem yürürken, canımı sıkan çok şey de oldu. Bir anda sildim bana çabasız, emeksiz verilen lütufları! İsyan ettim. Neden? dedim. Ne gerek vardı şimdi bu dertlere? dedim. Meğerse sistem yine beni düşünüyor, sabretmemi bekliyor, ardından gelecek sürprizlere hazırlıyormuş tüm varlığımı. Bin şükür!

Okullar değiştirdim, dostluklar edindim, kayıplar verdim, kazançlarım oldu. Çünkü proje bendim. Bin şükür! Takdir görmek istedim. Yaptığım yemek beğenilsin, yazdıklarım okunsun, üstüne konuşulsun, davranışlarım alkış alsın, giydiklerimin adresi sorulsun istedim çok genç hallerimde; şimdilerde büyüttüğüm, gözümden sakındığım evlat ile övünç duyarken, koltuklarım kabarsın, yaşımın getirileriyle o muhteşem!varlığıma teşekkür edelim istedim:)

Ne için?

Yaratma sıfatım mı vardı? Yoktan var etme sıfatım mı? Affetme özelliğim, herkesi olduğu gibi kabul edip, her kapıma geleni evimde,kalbimde ağırlama özelliğim mi vardı yoksa benim bilmediğim! Kibir ve kendini sonsuz HAK’lı görme deryasında yüzerken her birimiz, tüm bu nimetleri veren Hakk sahibine teşekkür etmeyi unutmuyor muyuz sizce de?İstemeden, çoğu zaman yalvarmadan, dilemeden, şükretmeden, önümüze gelen her öğün için bin şükür! Düşünebilme, düşündüğümü sağlıklı bir halde uygulayabilme yetisiyle beni donattığı için bin şükür! Ve çok teşekkür ederim Allah’ım.

Yedi milyar küsur kulunun içinde yaralarımı sarmayı , beni tekrar ayağa kaldırmayı,karnımı doyurmayı,gözyaşlarımı anne şefkatinin katlarıyla silmeyi, aklımı korumayı, evladıma, aileme, dostlarıma, bana ihtiyaç duyan kardeşime yetebilme becerisini ve milyarlarca daha muhteşem şeyi bana verdiğin, beni unutmadığın. Unutmadığını da her an hatırlattığın için çok çok çok teşekkür ederim canım Allah’ım.

En büyük teşekkür sana, tek şükür, minnet, hamd sana.

Şadan Yer