Çünkü o, ihtiyacım olan her şeydi

Yazı yazmaya yıllar önce başladım ve başladığım ilk andan itibaren her zaman dürüst olmaya özen gösterdim. Hangi sitede yazmış olduğum önemli değil. Ya da hangi derginin sayfasında olduğu da önemli değil. Beni tanıyan herkes dürüst olmaya devam edeceğimi biliyor. Bunları yazıp sizlerle paylaşıyorum çünkü dünyada tek böyle hissedenin kendiniz olmadığını bilmek insanı biraz olsun rahatlatabiliyor. Birisinin sizi anladığını bilmek, içinize biraz olsun su serpe biliyor. Aşkını kaybetmiş insanlara gelsin bu yazı.

Sanırım hayattaki en zor anlardan birisi de duymak istemeyen birisine ne yaparsak yapalım sesimizi duyuramayacağımızı kabul etmek. Sanırım milyonca kez anlatmaya çalışsan da hiçbir şekilde anlamayacağını kabul etmek istemiyor insan karşı tarafın. Çünkü bunu kabul ettiğimizde geriye ne umut kalıyor ne de başka bir şey. Sanırım okyanus gözlü adam için sürekli yaptığım şey bu. Sürekli beni duyabileceği umuduyla yaşayıp kendime işkence ediyorum. Çünkü beni hiçbir zaman duyamayacağı gerçeğini kabul etmek çok fazla acıtıyor. Ama bir insan kalbinde taşıdığı adamın onu asla duyamayacağını nasıl kabul edebilir ki? Özellikle de daha önce hiçbir adam bu kadına böyle hissettirmeyi başarmamış ise? Bir kadın, hayatının aşkının onu nasıl hiçbir zaman duymayacağını kabul edebilir?

Ayrıca anlayamadığım şey, bu adamın nasıl hayatımın aşkına dönüştüğü. Yıllarca zaman geçirdiğim ve en derinden tanıdığım adamlar bile sevgiden öteye geçemezken, doğru düzgün tanımadığım birisi nasıl hayatımın aşkına dönüşebiliyor? Nasıl beni böyle yerle bir edebiliyor? Nasıl oluyor da beni duyabilmesi için çabalar halde buluyorum kendimi? Kendimi tutsak gibi hissediyorum. Hayatımdaki her şeyin anlamı kaybolmuş ve bütün renkler solmuş gibi. Sanki dünyadaki yerimi kaybettim ve hiçbir yere ait değilim gibi. Birisinin sizi, onun için ne yaparsanız yapın asla sevmeyeceğini kabul etmek dünyanın en zor işi. Ve bu büyük bir şey.

Nasıl hayatımın aşkına dönüştü?

Nasıl hayatımın aşkı oldu? Bu adamın nasıl hayatımın aşkına dönüştüğü. Yıllarca zaman geçirdiğim ve en derinden tanıdığım adamlar bile sevgiden öteye geçemezken, doğru düzgün tanımadığım birisi nasıl hayatımın aşkına dönüşebiliyor? Nasıl beni böyle yerle bir edebiliyor? Nasıl oluyor da beni duyabilmesi için çabalar halde buluyorum kendimi? Kendimi tutsak gibi hissediyorum. Hayatımdaki her şeyin anlamı kaybolmuş ve bütün renkler solmuş gibi. Sanki dünyadaki yerimi kaybettim ve hiçbir yere ait değilim gibi. Birisinin sizi, onun için ne yaparsanız yapın asla sevmeyeceğini kabul etmek dünyanın en zor işi. Ve bu büyük bir şey.

Ne kadar güzel olursanız olun, ne kadar başarılı olursanız olun ya da dünya üzerinde sizi seven sayısı kaç olursa olsun onun gözünde hiçbir şey değilsiniz. Ve bunu bilmek insanı öldürüyor. Sanki dünya üzerinde iletişime geçmeyeceği tek insan sizsiniz. Ve onu nasıl bu kadar sevdiğinizi anlayamadığınızı düşünün. Onu neredeyse hiç tanımadığınızı düşünün. Ama hayatınızın aşkına dönüştüğünü düşünün. Okyanus gözlü adam da benim için böyleydi işte. Dünyada beni seven insan sayısının oldukça fazla olmasına rağmen beni sevmesini sağlayamayacağım tek adam oydu belkide. Ne kadar güzel olduğum ya da olabileceğimle ilgilenmeyen, ne kadar başarılı olduğum ile ya da olabileceğimle uzaktan yakından bile ilgisi olmayan bir adam. Ve bunu nasıl kabul edebilirim? Kalbim onun için deli oluyorken hayatıma nasıl devam edebilirim bilmiyorum.

En kötüsü de sizi tanımaya çalışmıyor olmasından ziyade, sizi olmadığınız birisi gibi tanımış olması. Evet bütün şansımı yok eden şeylerden birisi de buydu. Beni olmadığım birisi gibi tanımış olması. Ama bunu düzeltmek için hiç şansımın kalmamış olması.

Ve sormak istiyorum size

Daha önce bir şans için yalvarabilecek kadar bir adamı sevdiniz mi? Ben sevdim. Ve sanırım bu, bu kadar çok sevdiğim ilk ve son adam olacak. Çünkü bilirsiniz, bazı şeyler sadece bir kez yaşanır ve yeniden ona benzeyen şeyler yaşansa bile asla ilki gibi olmaz. Belki de bu yüzden ilkler unutulmaz derler ya zaten. Evet, elbette bir adamı sevebilirim ve hayatıma devam edebilirim. Ama başka bir adamın bana evimmişim gibi hissettiremeyeceğini biliyorum. Ve daha önce bir adam size böyle hissettirdiyse, bir daha başka bir adam için aynı şeyi hissedemeyeceğinizi de biliyorum. Başka adamları sevebileceğinize eminim, ama ilki gibi olmayacak. İlki gibi sizi etkilemeyecek, şans için yalvarmayacaksınız ya da size ev sıcaklığını hissettiremeyecek. Çünkü bazı şeyler sadece bir kez yaşanır ve tekrarı olmaz.

Aşkını kaybetmiş

Sanırım bana evim gibi hissettiren tek adam ile tanıştım ve sonra onu kendi ellerimle kaybettim. En kötüsü ise bunu düzeltmek için hiçbir şey yapamayacak olmak. Ve çok yorgun hissediyorum. Sanki üzerimden milyon tane yük geçmiş gibi. Sanırım o adam benim hikayemin mutlu bitmesi için ihtiyacım olan tek şeydi. Ve en kötüsü bu hikayenin hiçbir zaman mutlu bitemeyecek olması. Bazı şeyleri kabul etmek öylesine zor ki. Kabul etmemek için direniyorsunuz ama kabul etmekten başka seçeneğinizin kalmadığını her zaman görüyorsunuz. Görmenize rağmen, bunu inkar etmenin yollarını arıyorsunuz ancak siz ne kadar inkar etmeye çalışırsanız çalışın, gerçek kendisini sergilemekten asla çekinmiyor. Acıdan ölseniz bile, dayanamayacak hale gelseniz bile, gerçek yine de gerçektir. Ve kendisini sergilemekten asla çekinmez. Güçlü kalmanızı diliyorum her ne kadar bunu nasıl yapabileceğimizi bilemiyor olsam bile…

Ev sıcaklığını hissettiren aşkını kaybetmiş tüm insanlara;

Vesselam.